امروزه تلقی مردم از کاربرد قیر طبیعی به عنوان یکی از مشتقات مواد نفتی استفاده از آن در پوشش سطح جادهها و یا به عنوان نوعی عایق رطوبتی میباشد و افراد کمی هستند که میدانند استفاده از تولیدات نفتی (قیر، آسفالت و غیره) در ناحیه خاور نزدیک به دوران پیش از تاریخ میرسد. قیر طبیعی مادهای است که در ایران و بخصوص در جنوب غربی ایران به وفور یافت میشود، و مردم این ناحیه از دوره نوسنگی به شیوههای گوناگون همچون اندود کردن ظروف مصرفی، کف و دیوار خانهها و نیز در ساخت ابزارهایی چون داسهای ترکیبی و کج بیلها، مهرهها و زیورآلات تزئینی، مهرههای مسطح و استوانهای و حتی در امور پزشکی جهت درمان بسیاری از امراض عفونی و دردهای رماتیسمی استفاده میکردند
برای مثال ناودانهای حصار درونی قلعه چغا زنبیل در شهر شوش، که ۱۲۵۰ سال قبل از میلاد مسیح ساخته شده است، لولههای سفالینی هستند که از درهم قرارگیریشان لوله واحدی بوجود آمده که به صورت عمودی در بدنه حصار جای گرفته است. درزهای بین این لوله‌ها توسط قیر طبیعی کاملاٌ پر شده است.
باطریهای بغدادی که در ساختشان از قیر طبیعی استفاده میشده است، حدود دوهزار سال قدمت دارند. این باطریها از یک کوزه سفالی با یک درپوش از جنس قیر طبیعی چسبناک ترکیب شده و میلهای آهنی در میان آن قیر طبیعی قرار دارد که بوسیله سیلندری مسی احاطه شده است، وقتی که کوزه با مایع الکترولیت انباشته میشود کوزه ( باطری ) نیرویی معادل ۱/۱ ولت تولید میکند .
در منطقه خاور نزدیک هزاران میدان نفتی وجود دارد، که قیر طبیعی در سطح وسیعی به همراه آب و یا به تنهایی از زیر زمین تراوش مینماید. اینگونه مواد لزج و چسبناک در زمستانها سفت و محکم ولی در تابستانها به مواد چسباننده خطرناکی تبدیل میشوند. به نظر میرسد اولین رویارویی انسان با این نوع چشمههای قیر طبیعی زمانی بود که وی به هنگام تعقیب حیوانات شکاری که در جستجوی چشمههای آب بودند، میدید که گاهاًً در این مواد قیری به دام میافتند. شاید بتوان گفت این اولین مواجهه انسان عصر نوسنگی با خاصیت چسبندگی قیر طبیعی بوده و از آن پس به سوی مواد قیری متمایل شده و تدریجاً کاربردهای گوناگون آنرا فراگرفته و از این دوره به بعد بود که با خصوصیات ذاتی قیر و با توانایی نفوذپذیری آن در برابر آب و قابلیت چسبندگی، نرمی و تورق پذیری آن و امکان ترکیب شدن با مواد دیگر آشنا شدند.
متون باستانی که تاریخ آنها با اواخر هزاره سوم قبل از میلاد میرسد و روایت مورخین یونانی و رومی همچون گزنفون، بطلمیوس، هرودوت، پلوتارک، استرابو و پلینی همگی بر وجود معادن و چشمههای قیر طبیعی در منطقه خاور نزدیک اشاره دارند. این معادن در سطح وسیعی از منطقه ایندوس در هند شروع و در امتداد هلال حاصلخیزی تا نواحی صحرای سینا در مصر و بحرالمیت در اردن ادامه مییابند. بیشتر این نوع چشمههای قیر طبیعی در منطقه جنوب غربی ایران و بینالنهرین تمرکز یافتهاند.
