استفاده‌های جدید قیر

روغنهای قیر طبیعی در حرارت پایین و در مدت زمانی زیاد توسط تبخیر، جدا شده‌اند و به همین دلیل پایداری قیرهای طبیعی در رویه‌های سیاه آسفالت جاده و اندودهای آب بندی از قیرهای نفتی بیشتر است.

قیر نفتی از پالایش نفت خام در حرارت زیاد و زمان کوتاه تولید می‌شود. Asphalt Cement در گرمای زیاد مایع بوده و با کم شدن گرما، لزج، خمیری، سفت و سخت می‌شود. حرارت دادن بیش از حد به قیر باعث تبخیر بیش از اندازه روغنهای معدنی آن و چسبندگی قیر را کاهش می‌دهد.

قیر موم دار برای ساختن رویة سیاه مناسب نیست زیرا موم خاصیت کشسانی قیر را کم می‌کند و باعث می‌شود رویه سیاه حالت فنری خود را از دست داده و شکننده شود. رویه سیاه در سرما جمع شده و در آن تنش کششی پیدا می‌شود. وقتی این تنش از حد تحمل رویه آسفالتی یخ زده زیادتر شود رویه می‌ترکد. هر چه پارافین قیر نفتی کمتر باشد به قیر معدنی نزدیکتر است و برای ساختن رویه مناسبتر است. تنها پارافینهای بلوری را می‌توان از قیر جدا نمود و بخش غیر بلوری به حالت کلوئیدی باقی می‌ماند. به غیر از پارافین آسفالتین، اکسیژن و روغنهای معدنی هم در کیفیت قیر تأثیر دارند. هر چه نفت خام سنگین‌تر باشد مواد آسفالتین بیشتری از آن استحصال می‌شود. اصولاً نفت خام سبک به دلیل تولید مواد میان تقطیر زیاد جهت تولید قیر استفاده کمتری می‌شوند اگر چه تولید قیر بر پارامترهای مختلف دیگری نیز ارتباط دارد که عموماً مسایل دانش و تکنولوژی پالایش و مسایل اقتصادی را نیز شامل می‌شوند.